Bądź tu mądry i pisz wiersze - czyli tyle się dzieje, że po trzech dniach trudno przypomnieć sobie, co działo się wcześniej.

W piąteczek jak zwykle bezmięsny odbyła się kolejna "eksukrsija" do Chmielnickiego. Tym razem pacjentem poddanym licznym badaniom była pani Józia, która mężnie zniosła bliskie spotkanie z ukraińską służbą zdrowia. "Daleko od noszy, od noszy najdalej, najdalej!" Doprawdy nie narzekajcie na polskie szpitale. Tego dnia kurs operatorów wózka inwalidzkiego i dźwigaczy na ocenę bardzo dobrą zaliczyli przodownicy pracy: Tomek, Karol i Damian. 

Długotrwałe oczekiwania na korytarzu chłopacy umili sobie lekturą oraz wysoce yntelygentnymi rozmowami. 

A co działo się w Gródku? Głos oddajmy Marysi: "Robiłyśmy to, co zwykle, ale doszłyśmy do wniosku, że bez facetów to się nie da". Ech, co za romantyzm bije z tej jakże mądrej konkluzji.

Trzeba jednak przyznać, że do nawiązywania towarzyskich stosunków z mieszkańcami Domu Miłosierdzia nie potrzeba silnych muskułów, lecz wystarczy spora dawka wdzięku, jaki bez wątpienia posiadają nasze dziewczyny. 

Grupa felczerska tego dnia pracowała zawzięcie, o czym świadczy poniższe zdjęcie umęczonego najlepszego "likara z Polszy".

Podczas sobotniego popołudnia na celownik wzięliśmy ukraińskie dzieci. 

Przełamując barierę językową przeprowadziliśmy szereg kursów.

Wprowadzenie do szkolenia dla pilotów.

Podstawy geometrii przestrzennej.

Rytmika uwielbieniowa w nurcie latyno-polskim

Jak zrobić naleśnika z Karen?

Gesty gimbazy: fundament - facepalm & dzióbek

Znalazło się także trochę czasu na wspólne dotlenienie się z naszymi podopiecznymi.

Kasia & Trójca z kapliczki 

Z kolei w wieczornym oglądaniu filmu towarzyszyła nam babuszka Marysia.

NIEDZIELA - dzień  święty świecić.

Głównym punktem niedzielnego świętowania rzecz jasna była Eucharystia. Po wspólnym wkuszaniu obida ruszyliśmy na zwiedzanie okolic (Satanowa - jakkolwiek to brzmi), której pilotem był ks. Stanisław. 

W busie trzęsło nieziemsko, lecz wszystkie te dziury miłością da się załatać. 

Pozbawieni katapult, kusz i innego rynsztunku zdobyliśmy zrujnowane twierdze. Budowle w ruinie, ale widoki nieziemskie.

Cukier krzepi. 

Odwiedziliśmy jeden z okolicznych monasterów....

Pustelnię mnicha...

Oraz odbudowaną synagogę....

Ciekawostką była figura Chrystusa Frasobliwego. Wskutek sowieckiej propagandy miejscowi wciąż uważają, że to pomnik właściciela Satanowa, który przepił majątek. 

Miejscowa atrakcja - "sztuczny wodospad".  

 

Kończąc - mały bonus ekumeniczny oraz cerkiew w Gródku. 

Chociaż wydawać się może, że mimo przesunięcia zegarków o godzinę do przodu, cofnęliśmy się w czasie....

   

To nasuwa się jeden wniosek... Ciężko będzie wyjeżdżać...